Met zijn emanatieleer plaatst Plotinus de westerse filosofie op een tweesprong. Eén weg voert naar de moderne subjectsopvatting die, al woekerend, hedendaagse rationalistische wetenschapsopvattingen aanstuurt. De andere weg begeleidt de eerste als een schaduw, en wijst, voorbij het rationale subject, naar iets anders, iets wat breder en dieper is. Plotinus noemt dit ‘de ziel’. De ziel is meer dan het ik, en elke zelfbezinning stuit op een dimensie die het ik niet meer vermag te omvatten.